Al een aantal jaren worden aandelenportefeuilles aangepast om een lagere scope 1 & 2 CO2-uitstoot te realiseren. De één gebruikt een Paris Aligned Benchmark, de ander een zelf gekozen reductiepad. Bij het aanpassen van de portefeuilles/benchmarks bleek dat dit relatief goed te doen was met een lage tracking error versus de algemene benchmark.
De vervolgvraag die logischerwijze gesteld mag worden: geldt ditzelfde verband ook voor andere impactdoelen? Intuïtief voelen we al dat dit mogelijk niet het geval zal zijn. Een ton CO2 reductie is toch iets heel anders dan gendergelijkheid. Recent is een paper geschreven door Impact Cubed waarin dit klip en klaar wordt geanalyseerd door de mogelijke verbetering in impact af te zetten tegen een risicobudget wat je daarvoor nodig hebt.
Bijgevoegde tabel laat zien dat voor een wereldwijde aandelenportefeuille met een tracking error van 25 basispunten versus de (generieke) benchmark je een verbetering van 70% in de scope 1 & 2 CO2-intensiteit kan bewerkstelligen. Als je echter het vermijden van waterschaarste wil verbeteren dan kun je met 25 basispunten tracking error slechts een 8% verbetering tot stand brengen. Simpel gezegd zijn sommige verbeteringen tegen relatief lage ‘kosten’ te bereiken (met een klein risicobudget) en andere impact verbeteringen tegen relatief hoge ‘kosten’.
De verdeling per impact karakteristiek is ook nog eens volledig verschillend en is zeker niet normaal verdeeld en werkt ook niet bepaald lineair in de tracking error.
Aangezien je als belegger vaak niet slechts één doelstelling hebt, maar verschillende doelen wil nastreven is de vraag hoeveel diversificatie er optreedt als je meerdere doelstellingen nastreeft. Het goede nieuws is: best wel wat! Om op de 15 vermelde impact karakteristieken in ieder geval de verbetering te realiseren die bij 25bp tracking error op één karakteristiek wordt gerealiseerd (dus bijv. een 18% verbetering op de executive pay ratio) heb je niet 15 x 25 bp nodig = 3,75% tracking error, maar slechts 1,1% tracking error. Dat is nog eens diversificatie!
Het kan dus zeker lonen om meerdere impactdoelstellingen in één keer beet te pakken om te komen tot (impact) efficiënte portefeuilles.
Dus stel bijvoorbeeld dat je van plan bent om een geconcentreerde aandelenportefeuille te maken en dat je 3 of 4 impactdoelstellingen nastreeft (bv in de vorm van SDG’s) dan is het zinvol deze in één keer mee te nemen. Hierbij ook nog als restrictie worden gesteld dat andere impactdimensies zo hoog mogelijk uitkomen (en in ieder geval niet slechter dan de benchmark). En dit alles is mogelijk vanwege de impact diversificatie.
…also in impact investing diversification is the only free lunch!
PS 1: Eigenlijk moet je de 3e dimensie rendement in deze analyses meenemen. Het blijkt dat met redelijke aannames (Black-Litterman model) het mogelijk is om de rendementsverwachting dicht bij de index te houden ondanks relatief forse aanpassingen aan de portefeuille. Als voorbeeld de eerder genoemde 1,1% tracking error portefeuille heeft in verwachting slechts een 1,1 bp lager verwacht rendement.
PS 2: De vraag achter de vraag moet ook worden gesteld. Ga je voor een ‘mooie’ portefeuille met prima scores op alle impactdimensies of is je doel het verbeteren van bedrijven die wellicht nu nog niet zo’n mooie score hebben op alle dimensies, maar die door jouw bemoeienis (of door hun eigen goede plannen) een grote potentie tot impactverbetering hebben…
